E-MAIaLe Bianco: Het is vandaag 11 juli 2020, de 4e nieuwsbrief.

E-MAIaLe Bianco: Het is vandaag 11 juli 2020, de 4e nieuwsbrief.

We zijn inmiddels flink opgeschoten met de renovatie van onze B&B.
Er is razend veel gebeurd zowel in het huis, als in de tuin.

De gaten waar ons huis in de vorige nieuwsbrief nog uit bestond, hiervan zijn inmiddels 90% weer opgevuld met slangen voor water, elektra, zonnepanelen en zonneboiler en voorbereiding voor elektra, zoals stopcontacten en lichtpunten.

We hebben op iedere kamer de badkamer uit gemeten zodat hier geen letterlijke Babylonische spraakverwarring over kan ontstaan, want soms begrijpen we nog niet alle details die de bouwvakkers willen weten of met ons willen delen. Iedere dag leren we er een hoop technische woorden bij.

Inmiddels staan de muren van onze badkamers er en wordt het steeds meer zichtbaar hoe het er in september uit zal gaan zien.

We hebben onze tuin ook verder onderhanden genomen en laten nemen. Er stonden 2 enorme bomen in die het uitzicht van ons en de buren belemmerde maar ook andere bomen en het terras compleet ontwrichtte.
Hiervoor hebben we een echte bosbouwer gevonden. Een man die dag en nacht bezig is in de bossen op de bergen en onder tussen met zijn handen de meest prachtige voorwerpen kan maken van boomstammen. Ondertussen ook nog geiten en koeien verzorgt.
Veel mensen verdienen hier als boer of bosbouwer hun inkomen.

Tijdens het inladen in Nederland van onze verhuizing bleek dat niet al onze tuinmeubelen nog in de verhuiswagen konden en stonden tijdelijk in een andere vrachtwagen, die inmiddels zijn vracht hier vlakbij ons moest lossen. En zo hebben we nu een deel van onze tuinmeubelen al in onze tuin staan.

We hebben onze keuken besteld, in eerst instantie bij de Ikea. Dit leek in kannen en kruiken maar tijdens de definitieve bestelling bleek dat er standaardkastje en wasbakken niet leverbaar waren. Wanneer dan wel dat was niet te zeggen, Covid-19, hè.
Aangezien wij afhankelijk zijn van de indeling van het huis kunnen we niet zomaar kiezen voor andere maten.

Heel vreemd werd dit bij Ikea gevonden. 3 Uur later nadat we binnen gestapt waren bij de Ikea iets wat ontzet weer inde auto richting huis.
Want ook hier moeten we rekening houden dat we al wel een keuken hebben als we open willen in September. Stress dus.
De volgende dag kwam onze bouwvakker ons te hulp en maakt een afspraak bij een hier bekende keukenboer/meubelgigant; Mondo Convinienca.
Ook hier kregen we te maken met enige tegenslag, als dat nadat de geometra geweest was en de keuken besteld zou worden, dit niet gedaan bleek te zijn. Doordat we aldoor alert blijven kwamen we hierachter. Wederom nu 2 weken vertraging. We gaan nu al richting opening half September. Zonder keuken geen B&B.

Wat wel zonder slag of stoot na de lock down snel geregeld was is het overschrijven van ons auto op Italiaans kenteken en tegen een “gewone” prijs, want ook daar op de weg hiernaar toe met veel bedrijven contact gehad, die zeer uiteenlopende tarieven hanteren.

De eerste hulptroepen na de lockdown zijn ook gearriveerd uit Nederland en hebben heel veel werk verzet.
De tuin is voorzien van nieuw grint en alle badkamers hebben een schilderbeurt gehad.

Dit hadden we even nodig, want we hebben nog veel te doen, naast in het huis werken ook bijkomende zaken regelen, zoals bankzaken, verzekeringen, inboedel kopen, nadenken over hoe we alles op tijd in huis hebben.
Want ook wij willen zo snel mogelijk onze eerste gasten verwelkomen.

Er zijn 85% minder toeristen op dit moment in het gebied rond het Comomeer. Gelukkig zitten wij in een dorp waar het hele jaar wel toeristen op doorreis komen en Italianen hun weekenden graag doorbrengen.

Tot de volgende nieuwsbrief,

Wietske en Pieter van der Ham Danser

/0 Reacties

E-MAIaLe Bianco: Het is vandaag vrijdag 23 oktober, de 5e nieuwsbrief.

E-MAIaLe Bianco: Het is vandaag vrijdag 23 oktober, de 5e nieuwsbrief.

Renovatie voltooid en wij zijn verhuisd.

Regenachtige dag, de Giro rijdt vandaag langs het Comomeer, 10 minuten rijden vanaf ons huis, maar het is geen dag dat we nu eens even gezellig op een terras het peloton gaan aanschouwen.
We blijven maar thuis in ons lekker warme nieuwe onderkomen.

(Ook de Giro deelnemers blijken achteraf met de bus langs het Comomeer verplaatst te worden vanwege de barre omstandigheden.)

Enkele maanden hebben we geen nieuwsbrief kunnen schrijven. Zeven dagen per week waren we intensief bezig met de renovatie van onze B&B, met af en toe een zondag vrij omdat we energie moesten bijtanken.

Wat betreft de Covid, deze heeft ons gedurende deze periode regelmatig in de wielen gereden.
Waren we tijdens vorige nieuwsbrief nog enthousiast dat we onze keuken uitgezocht hadden van het grote Zweedse warenhuis, bleek dat toen we onze bestelling definitief gingen plaatsen dat deze niet te leveren was zoals we besproken hadden. Teleurstelling. Vervolgens bij de grootste voordeligste keukenboer van Italië gaan shoppen en we zijn buitengewoon tevreden met hun diensten en het resultaat wat er mag zijn.

Met enige regelmaat moesten we ook de plannen voor de kamers iets bijstellen want een oud huis heeft wat meer verrassingen in petto dan gemiddeld.
De gaten, in iedere muur waar dit mogelijk was, zijn leidingen doorheen getrokken, dicht gestuukt en met enige regelmaat weer open gebikt voor aanpassingen.
Bijvoorbeeld de wastafelafvoer van onze badkamer boven bleek verstopt te zitten. In de muur van de toiletruimte werd weer een gat gemaakt en met een camerasysteem werd de buis geïnspecteerd. Met een hogedruk slang werd de boel doorgespoeld en vervolgens kon de boel weer dicht gemaakt worden en wij konden de kwast weer hanteren.
Zo hebben we regelmatig muren opnieuw moeten verven, omdat er alsnog iets moest gebeuren.

Het lijkt wel qua installaties of we een hotel met 100 kamers gestart zijn. Douche alarm, noodverlichting, warmte installatie, alles erop en eraan.

Onder halsbrekende toeren zijn er dakramen geplaatst.

Helaas kregen we ook wat “trieste” tegenslagen, zoals een lekkage waardoor de plafondschildering beschadigd is geraakt.

Ons werd beloofd tijdens de renovatie dat we zeker 15 Augustus onze eerste gasten, zoals gepland stond zouden kunnen ontvangen.
Gelukkig zagen wij ruim van tevoren dat ze dat niet zouden gaan redden, of we hadden tevreden moeten zijn met zoals zij dachten dat er gerenoveerd zou moeten worden.
Vooral de loodgieter moest nog een enorme berg werk verrichten maar echt tempo zat er niet in. Pas toen we hem het vuur aan de schenen legden met de mededeling dat hij in het weekend dan ook maar moest komen werken, ging de vaart er ineens in.

Ook niet te vergeten de vloeren van de kamers zijn opgeschuurd en opnieuw gelakt.

Onze vrienden, die hun belofte gedaan in Nederland nakwamen, hebben ons enorm geholpen met o.a. het schilderen van de kamers en 5 badkamers, grind kruien in onze achtertuin, sjouwen van aangekochte spullen de auto uit en het huis weer in etc.

Wouw, dat gaf een kick.! Er werd zichtbaar een grote stap gemaakt en gaf ons een boost om weer met volle moed verder te gaan. Zo af en toe zakt toch de moed je in de schoenen en dan is dit echt heerlijk om samen te doen.

Al snel kregen wij een volgende logé in Pognana Lario en ook hij heeft bijna alle dagen van zijn vakantie opgeofferd om met ons richting San Fedele Intelvi te rijden en de kwast ter hand te nemen. “Verde pisello” is een kleur die hij voorlopig niet meer kan zien. Alle muren in de gang en kelder waren nu geschilderd en zagen er weer prachtig en fris uit.

Kijk, dit waren zichtbare vorderingen voor ons.

Het Zweedse warenhuis hebben we niet helemaal in de steekgelaten, …

Onze kinderen hebben nog een steentje bijgedragen! Bedden in elkaar zetten, kelder stellingen bouwen, schilderen, dozen ruimen, meubels in elkaar zetten etc..

Zo af en toe werden we verrast door vrienden die bijvoorbeeld kwamen met een rijk gevulde picknickmand.

Begin September kwam onze verhuiswagen uit Nederland, ook te vroeg, al hadden de bouwvakkers belooft dan wel zo ver te zijn. Van tevoren hadden we enkele kennissen gecharterd om te komen helpen maar een paar dagen voor de verhuizing zakte de een door de vensterbank met klussen waarbij hij bijna zijn tenen eraf had gesneden en de ander moest ineens naar het ziekenhuis met galsteen klachten.
Gelukkig konden we via de tuinman nog een “ragazzo” regelen zodat we in ieder geval met zijn drieën waren. Tijdens het scrollen op FB zagen we ineens dat onze vrienden uit Porlezza al op de camping stonden, vervolgens deze gebeld en om hulp gevraagd. In tijden van nood leer je je vrienden kennen. Ze kwamen ons graag helpen en zo liepen we dus ineens toch weer met 5 man te sjouwen die vrijdag.
De verhuizer stond ons in de nek te hijgen en zonder hen hadden wij het niet gered om de verhuiswagen in een ochtend leeg te krijgen.

In september zouden we twee van onze vrienden als eerste gasten ontvangen.
Helaas werd deze datum niet gehaald en moesten ze bij het naast gelegen hotel ondergebracht worden.
Ondanks dat we een paar gezellige dagen met ze gehad hebben, was het natuurlijk super jammer dat ze niet bij ons konden slapen. Ook hebben we diverse mensen moeten teleurstellen die graag bij ons hadden geslapen maar helaas!

Iedereen ontzettend bedankt, iedereen die zijn vakantie aan ons opgeofferd heeft, wat waren wij blij met jullie hulp, gaf ons elke keer een geluksgevoel, iedereen die ons vrijwillig kwam helpen, zo mooi, zo top!

Twee oktober zijn we dan definitief verhuist van ons appartement in Pognana Lario naar San Fedele Intelvi. De laatste loodjes en de puntjes op de i worden de komende maanden uitgevoer. De herfst heeft hier inmiddels zijn intrede gedaan en wij zijn verrast door een dorpsbewoonster met een grote schaal met vers geplukte paddenstoelen uit het bos, waar we op uitkijken.

Alle kamers zijn geheel ingericht om de eerste gasten te ontvangen. Wij delen dan ook met trots het resultaat.

En ja, wij hebben zeker last van de Corona, geen boekingen, het is stil rond het Comomeer.
Mensen zelf blijven ook hier in Italië meer thuis. Er zijn geen markten, geen Kerstmarkten gaan er georganiseerd worden, etc. het is bizar.
De regels als mondkapjes dragen en 1 meter afstand houden, zijn al die tijd op de achtergrond aanwezig geweest. Nu dan weer aangescherpt, net zoals overal in de wereld waar het virus zich rondwaard.

We hadden vorig jaar rekening gehouden met minder inkomstenen het 1e jaar maar dit had niemand voorzien en doen we zuinig aan.
En zoals vele van ons, proberen we te kijken wat er wel kan.

Tot zover een blik in onze B&B Villa Il Maiale Bianco in San Fedele Intelvi, tot de volgende nieuwsbrief.
Wietske & Pieter van der Ham Danser.

/0 Reacties

Hoe verder na de lock down in de B&B

E-MAIaLe Bianco: Het is vandaag 2 juni 2020, de 3e nieuwsbrief.

Italie heeft de lock-down inmiddels 2 weken achter zich gelaten en langzaam komt het land weer opgang.
Al hebben we de afgelopen dagen van dat langzaam opgang komen weinig gemerkt. Het mocht dan in Nederland het Pinksterweekend geweest zijn, hier vieren ze geen Pinksteren.
Het is vandaag n.l. dinsdag 2 juni, Festa della Republica en dat zullen we weten! De bergweg wordt over bevolkt door motoren, racefietsen en kamikaze automobilisten die met hun gezinnen naar hun weekendhuizen gaan. Op z’n Italiaans het is een “casina sulla strada”.
Het Comomeer vult zich weer met boten, een gezellige drukte.
In de Como stad zijn de kiosken en terrassen weer gezellig bezet met mensen die hier een koffie komen drinken.

We moeten ons houden aan de 1 meter regel, 1 persoon van een stel of gezin mag vaak in een winkel aanwezig zijn, temperatuur wordt bij iedereen gemeten, onafhankelijk van welke gelegenheid je ook betreedt en het voelt dan ook als gewoon. Tot slot mondkapjes zijn hier van jong tot oud verplicht zodra je buiten je eigen terrein verplaatst en wanneer er meer dan 3 mensen zijn op jouw terrein bevinden die niet tot jouw huishouden behoren.
Uit respect doet ook iedereen het hier in onze omgeving, want we hebben er allemaal mee te maken en wie wil er nu geen respect verdienen?

We reizen van maan- t/m vrijdag van Pognana Lario naar San Fedele Intelvi. Wanneer we daar aankomen is onze bouwploeg reeds aan de slag. De afgelopen dagen volop met het muurtjes opbouwen om er vervolgens weer gaten in de te slaan. Deze gaten moeten plaats gaan maken, voor de elektriciteit, water, en rioolleidingen.
Ook in de bestaande muren heeft de steenbeitel goed huisgehouden. Het huis is nu een gatenkaas geworden en is er al heel veel puin afgevoerd.
Ook kwam hieruit de open haard nog een geiten- en kippenpoot uit lang vervlogen tijden en er kwamen nog wat oudere plafondschilderingen tevoorschijn.
Wij zelf zijn van start gegaan voor zover het mogelijk was met het verven van kozijnen, ramen en deuren.
Aangekomen bij de voordeur, zagen we dat er een voorzetdeur aangebracht was. Nadat we deze verwijderd hadden kwamen er twee prachtige deuren tevoorschijn met mooie rozen in hout gesneden.
Inmiddels wordt het schilderen ons bemoeilijkt omdat het hele huis bedolven is onder puinstof dus daar zijn we maar weer even mee gestopt.

Afgelopen dagen hebben we de badkamers en keukens uitgezocht. Dat is best ingewikkeld. Iedere keer zie je weer iets en denk je, dat is het! Vervolgens blijkt het weer uit de collectie te zijn. Gelukkig zijn we na veel omzwervingen beide tevreden over wat het uiteindelijk geworden is. Nu nog afwachten of de bouwvakkers het net zo kunnen maken als wij en de architect bedacht hebben.

De laatste dagen hebben we ons op de tuin geworpen.
We hebben iemand met een aanhanger kunnen vinden die ons geholpen heeft de aangetaste meubels die wij uit het huis hebben gehaald en tijdelijk in de tuin opgeslagen gelegen hebben, naar de vuilnisstort te brengen.
Wat takken gesnoeid, grasgemaaid en plantjes verpoot en nieuwe rozen gepoot. In de tuin staan al prachtige klimrozen van jaren oud. Deze ruiken ook nog intens! Heerlijk!
We hopen snel weer verder te gaan, want er wacht ons nog veel werk waar we niet op bedacht waren.

Gelukkig kunnen we de momenten van afwachten vullen met genieten van ons prachtig uitzicht op de Monte Genoroso.

Tot de volgende nieuwsbrief, waarin we jullie de vorderingen kunnen laten zien in het huis.
Wietske en Pieter van der Ham Danser
Villa Il Maiale Bianco B&B
Via Pighini 26
22023 Centro Valle Intelvi fraz. San Fedele

/0 Reacties

Ons verblijf tijdens de lock-down

E-MAIaLe Bianco:

Het is vandaag 27 April  ‘20, de 2e nieuwsbrief.

Ons verblijf tijdens de lock-down, inmiddels zitten we 7 weken in ons appartement en kunnen we niet meer reizen naar ons huis verder op. We vermaken ons met kleine klusjes met spullen die we in de supermarkt kunnen kopen omdat de doe het zelf zaken nog steeds dicht zijn.

Het balkon is weer lekker fris wit en het houtwerk heeft weer een nieuwe laklaag.

Lade van de kast gemaakt en wellicht wel het meest belangrijke, we hebben internet in ons appartement! We hoeven nu niet meer naar een wifi-punt in de buurt om te kunnen internetten.

Hier geldt niet verder dan 200 meter van je voordeur naar buiten.  Er wordt echt streng op toegezien lezen we uit berichten in diverse media. Verder geldt hier 1 meter afstand tussen personen houden, buiten en in de winkel is een mondkapje verplicht, je mag met een permissie naar de huisarts, apotheek en supermarkt.

Wietske is deze 7 weken niet verder dan 200 meter buiten ons appartement geweest, Pieter heeft de boodschappen gehaald. We mogen uit vijf winkels kiezen in de buurt. Een broer van een bekende van ons kreeg € 532,00 boete omdat hij naar een andere supermarkt was geweest dan die op de lijst staan. Bizar gewoon.

Zelf rijden we eigenlijk ook te ver buiten ons dorp om boodschappen te doen. Om de twee dagen gaan we wel even naar de dorpswinkel maar de grote inkopen doen we toch bij de Bennet, Iper, Carrefour of de Lidl. Het is toch wel ieder keer een gok dat we niet beboet worden. 1 keer gecontroleerd met alleen de vraag waar Pieter naar toe ging, verder geen documenten hoeven laten zien.

We hebben wel contact met “ons dorp San Fedele” omdat we appen met onze buurvrouw, Antonia. Zo nu en dan belt zij ook even. We verstaan niet alles maar het is wel superleuk om zo contact te houden.

Gezien het een tijdje niet geregend had, hebben we haar gevraagd of ze met de tuinslang over het hek onze planten water wilden geven. “Non c’è una problema”, ze stuurt haar zoon en vraagt permissie om over het hek te klimmen. Toch zonde als de planten het loodje leggen.

Gelukkig schijnt hier veel de zon en kunnen hiervan op ons balkon genieten, met een boek of met een puzzelboek. Af en toe gaan we naar het meer om even te ontspannen en een potje speedminton op het tennisveld wat op het naastgelegen resort La Cava ligt, te spelen.

De cafébaas van Bar Peppo in Pognana Lario is intussen ook van de beademing af en is nu aan het herstellen van het corona virus. Hopelijk kunnen we begin juni eindelijk weer eens een caffè drinken is ons stamcafé en misschien staat hij weer achter de bar dan.

Vanaf 4 mei ook gelijk weer contact opnemen met het bureau wat we inschakelen om ons kenteken van de auto over te zetten. We zijn dan over de 60 dagen heen dat we nog met ons huidige kenteken mogen rijden maar we denken wel dat er begrip zal zijn mochten we in een controle vallen. Gelukkig deed onze huidige autoverzekeraar niet moeilijk en verlengde de termijn totdat we de auto hebben over geschreven. Chapeau voor de ABNAMRO.

 

Vandaag Koningsdag in Nederland in Coronatijd. Onze oranjespullen staan nog in de verhuisopslag maar gelukkig hebben we nog een oranje t-shirt en vindt Pieter toch wat oranje produkten zoals abrikozentaart, oranje chipjes, Orangina , Crodino en uiteraard Aperol in de supermarkt, wij maken er ons eigen Koningsfeestje van, met vanavond hutspot op het menu.

De Gelderlander heeft nog een mooi artikel op zaterdag 11 April j.l. gepubliceerd over onze ervaring met verhuizen tijdens de Corona crisis.

Wij zijn geabonneerd op de digitale Gelderlander en zien hier alleen artikelen in staan hoe Nederlanders de periode van crisis in Nederland beleven. We besluiten ons verhaal te vertellen en nemen contact op met de redactie. Wij krijgen hier veel positieve reactie op en het komt uit eindelijk ook nog als premium artikel van het AD op Facebook dezelfde avond. Met hierop verrassende reactie van on-, bekenden.

https://www.ad.nl/tiel/pieter-en-wietske-emigreerden-naar-een-corona-brandhaard-het-lijkt-hier-wel-een-slechte-zombiefilm~a41266c2/

Wij hebben gisteren gehoord dat vanaf 4 mei fase 2 ingaat. Tijd voor een klein huisfeestje. We kunnen weer naar San Fedele, naar ons huis. De bouw gaat mogelijk starten, dit is afhankelijk van onze aannemer en niks is zo wispelturig als een Italiaan. Dat maakt Italië zo mooi.

We wensen iedereen een goede gezondheid toe.

Wietske&Pieter

Onze reis naar Italië

E-MAIaLe Bianco:

Het is vandaag 19 maart ‘20, de 1e nieuwsbrief is een feit en wat voor een, anders dan we ons hadden voorgesteld. We zijn inmiddels ruim 14 dagen in Italië.

Wat is er allemaal gebeurd sinds we ons voorlopig koopcontract getekend hadden op 6 december 2019.

Van ons huis in Tiel werd de koopoverdracht gepland op maandag 2 maart ’20 en de verhuizer komt daarom de 28e februari. Pieter en ik hebben nog vakantiedagen en besluiten dat 21 februari onze laatste werkdag zal zijn. Het afscheid van ons werk is indrukwekkend. Wietske heeft ruim 35 jaar in diverse ziekenhuizen gewerkt en als laatste in het Rivierenland in Tiel. Pieter neemt na 15 jaar afscheid van de firma Mur Conditioning in Utrecht.

De laatste dagen slapen we bij vrienden en tevens achterburen van ons en dit voelt vreemd als je kijkt naar je eigen huis waar je 30 jaar gewoond hebt en het nu leeg staat.

3 Maart vertrekken we richting ItaliëItalië is al enige weken in de ban van het Covid-19 Corona virus en het lijkt erop dat we het land niet meer binnen kunnen komen, maar we blijven positief.

Pieter rijdt met een busje met onze Siameese kat Joris en ik er achteraan met de Audi. Joris zit in een bench met een riem. Dit lijkt goed te gaan tot we besluiten langs de Moezel te stoppen en hem eruit te laten.Langs onze stopplaats rijdt een goederentrein op het moment dat Pieter Joris op straat zet. Joris rukt zich uit zijn riem (hoe is het mogelijk is nl. een soort jasje wat hij aan heeft), vliegt de tweebaansweg over, komt bij de rivier die buiten zijn oevers getreden is. Misschien was dat ons geluk maar zonder zelf onder een auto te komen kan Pieter Joris vangen. Helaas levert het wel een flinke scheur in zijn net nieuwe broek op, die kan bij de stort.Joris wordt bijna doodgeknepen maar na een ferme tik wanneer hij weer in bench ligt komt hij weer tot leven.

Alle grenzen passeren we zonder problemen, tot de Italiaanse, hier wordt Pieter met de bus aangehouden. Alles wordt globaal bekeken en we kunnen doorrijden.

Aangekomen in Pognana Lario waar we de komende maanden gaan wonen, gaan we lekker het bed in. Moe van alle emoties van de laatste dagen.

De volgende dag kunnen we al onze spullen brengen naar ons nieuwe huis in San Fedele d’Intelvi. Daar aangekomen ligt er nog zeker 20cm sneeuw. Heel bijzonder, we stonden er niet bij stil maar wisten het wel, we gaan wonen op 750meter hoogte.

We inspecteren het huis en zijn blij dat het er nog steeds zo mooi uitziet en als 3 maanden geleden.

Inmiddels mogen we hier geen handen meer schudden, scholen zijn gesloten en zijn er nul toeristen meer in de stad, verzocht wordt een meter afstand van elkaar te nemen, mensen hebben al snoetjes op. Reizen is minimaal nog mogelijk maar wordt afgeraden. We kennen een rode zone waar men niet uit mag zo’n 100km van hier. Toch zijn alle winkels nog gewoon open.

9 Maart tekenen we het koopcontract en dit verloopt volkomen volgens plan.

Wij gaan de volgende dagen aan het werk, het huis leegruimen zodat de aannemer aan de slag kan met de aanpassingen die nodig zijn om het huis gereed te maken voor een B&B.

Wij hebben er schik in. We hebben geen container en leggen alles uit huis wat maar enigszins kapot of een torretje bevat in onze tuin op het grindpad. Het grindpad ligt binnen vier dagen vol!

Dan slaat het noodlot toe en gaat Italië volkomen dicht, lockdown, grenzen sluiten en ook mag je niet meer zonder permissie van de overheid over straat. Winkels, banken en overheidsinstantie sluiten hun deuren. Bevolking mag tot 3 April ’20 niet meer zonder reden, als boodschappen, artsen of apotheek bezoek zich op straat bevinden. Er mag maar 1 persoon tegelijk de winkel in.

Wij hebben nog een belangrijke stap te gaan, we moeten ons inschrijven bij de gemeente, want we zijn al uitgeschreven in Tiel en dit moet voor de 13e gebeuren. We konden de 11e nog wel alle papieren die we moeten invullen halen bij het gemeentehuis, maar ingevuld afgeven dat lukt niet meer.

Onze buurvrouw, Antonia, belt met het gemeentehuis en we kunnen alles per email doorsturen, de 17e krijgen we bericht dat ze met onze registratie aan de gang gaan en hopelijk horen we spoedig bij de inwoners van Centro Valli d’iIntelvi waartoe San Fedele behoord. Wij zijn weer een stap verder.

Al kunnen we niet meer van Pognana Lario naar San Fedele, de weg is “afgesloten” volgens Antonia de buurvrouw.

16 Maart de regels worden aangescherpt en staat er een boete op van €206 of gevangenisstraf wanneer je niet kunt aantonen, boodschappen te gaan doen. Apotheek of artsen bezoek af te leggen hebt, of ouders die niet meer voor zichzelf kunnen zorgen te helpen.

We zitten vanaf dat moment in ons eigen appartement.

Hoe verder, wij weten het niet, maar we weten het wel zeker, Andrà tutti bene, alles komt goed zeggen ze hier en zo is het!

We wensen iedereen vanuit een zonnig Italië heel veel wijsheid toe.

Pieter & Wietske van der Ham Danser